धेनूपासून नका पाडसा दूर असे नेऊ
मुनिवरा, अदय नका होऊ !

वेलीवर या फूल वाढले
वत्सलतेचे जल त्या दिधले
आता कुठे गंधात दंगले, त्यास कसे देऊ?
मुनिवरा, अदय नका होऊ !

आघातच हा दुर्दैवाचा
कळतो ना मज अर्थ जिण्याचा
काळिज मागा, पण मातेचा पुत्र नका नेऊ
मुनिवरा, अदय नका होऊ !