दिन गेले भजनाविण सारे

बालपणा रमण्यात गमविला
यौवनात धनलौकिक प्यारे

मोहापायी मूळ हरपले अजुन शमेना तृष्णा का रे
म्हणे कबीर, साधुजन ऐका भक्त प्रभूचे तरले सारे