दिन गेले भजनाविण सारे

बालपणा रमण्यात गमविला यौवनात धन लौकिक प्यारे

मोहापायी मूळ हरपलें अजून शमेना तृष्णा कां रे

म्हणे कबीर, साधुजन ऐका भक्त प्रभूचे तरले सारे