घेई रे सोनुल्या घास प्रीतीचा
राहू दे हासरा चंद्र मुखाचा

हा चिमणीचा, हा मोराचा
हा बघ गोड किती अपुल्या कपिलेचा

घास हा प्रीतीचा वदनी जाऊ दे
पाहू दे विश्वरूप दिव्य त्या मधे

घास हरी जाई एक तुझ्या पोटी
लाभते शांती किती सकल जगाला