हे प्रभो विभो अगाध किति तव करणी ।
मन चिंतुनि हो रत चरणीं ॥

चांदवा नभाचा केला । रवि-चंद्र लटकती त्याला ।
जणुं झुंबर सुबक छताला । मग अंथरली ही धरणी ॥

बाहुलीं मनुष्यें केलीं । त्यां अनेक रूपें दिधलीं
परि सूत्रें त्यांचीं सगळीं । नाचविसी हस्तीं धरुनी ॥