सायंकाळी निवांत वेळी रातराणि उमलली
जिवलगा, प्रीति अबोल झाली

निनादले रे माझे कंकण
अमृतवेळी फुलला क्षणक्षण
मिटल्या नयनी स्वप्‍ने लपवून
तुझीच राणी तुजवर रुसली

विरहामधले देणे-घेणे
वसूल केले आतुरतेने
जे न साधले कधि शब्दाने
ते सगळे रे नजर बोलली

अशा प्रीतिची रंगत न्यारी
तेच आपुले सुख संसारी
स्वर्ग अवतरे आणि भूवरी
वंशदीप रे जीवन उजळी