श्याममनोहर रूप पाहता, पाहतची राहिले !
विसरून मंदिर विसरून पूजा
मने पूजिला तो युवराजा
अबोध कसले अश्रू माझ्या डोळ्यांतून वाहिले !
वीरवेष ते तरुण धनुर्धर
जिंकून गेले माझे अंतर
त्या नयनांचे चंद्रबाण मी हृदयी या साहिले !
रुपले शर ते अजुनी खुपती
एक दृश्य ते डोळे जपती
प्रिये मांडवी, जीवित माझे त्यांना मी वाहिले !
गीत | - | ग. दि. माडगूळकर |
संगीत | - | सुधीर फडके |
स्वर | - | आशा भोसले |
चित्रपट | - | सुवासिनी |
राग | - | हेमंत, खंबावती |
गीत प्रकार | - | राम निरंजन, चित्रगीत |
मांडवी | - | जनक राजाच्या धाकट्या भावाची मुलगी. दशरथपुत्र भरताची पत्नी. |
रुपणे | - | रुतणे, बोचणे. |
शर | - | बाण. |
थोड्या वेळाने फडकेसाहेबांनी विचारले, "काय, सुचते आहे का काही चाल?"
मी "हो" म्हंटले व म्हणून दाखवले. ती चाल, आत्ता जी गाण्याची आहे तशीच होती. पण 'काल मी रघुनंदन पाहिले' हे चारही शब्द एकसारखे, एकाच वजनाचे होते.
फडकेसाहेब म्हणाले, "वा, फारच छान. पण यात आपण एक छोटासा बदल करू. या ओळीतला सगळ्यात महत्त्वाचा आहे तो 'काल' हा शब्द. मी नुसतं रघुनंदनांना पाहिलं नाही तर ते 'काल'च.. नुकतंच.. पाहिलं. तेवढी आपण 'काल' या शब्दाला treatment देऊ आणि बाकीचं सगळं तसंच ठेऊ."
फडकेसाहेब हे खरोखरीच अतिशय विचारपूर्वक चाली बांधायचे.
* 'आठवणीतली गाणी'वर प्रसिद्ध झालेले ब्लॉग्ज कॉपी-पेस्ट करणे अनधिकृत आणि अनैतिक आहे. या लिखाणाचा कुठल्याही प्रकारे वापर करण्याआधी लेखकाची परवानगी घेणे बंधनकारक आहे.
* ही लेखकाची वैयक्तिक मते आहेत. या लेखात व्यक्त झालेली मते व मजकूर यांच्याशी 'आठवणीतली गाणी' सहमत किंवा असहमत असेलच, असे नाही.