कशी काळनागिणी, सखे ग, वैरिण झाली नदी!
प्राणविसावा पैलतिरावरि, अफाट वाहे मधी.

सुखी मीन हे तरति न गणुनी लाटा कोट्यावधी.
सुखी पाखरें गात चाललीं पार वादळीं सुधी.

पैलतटिं न कां तृण मी झालें? तुडविता तरी पदीं!
पैलतटिं न कां कदंब फुललें? करिता माळा कधी.

पापिण खिळले तिरा, विरह हा शस्‍त्रावीणें वधी.
प्राणाचें घे मोल नाविका, लावि पार, ने अधी!