मन माझें चपळ न राहे निश्चळ ।
घडी एकी पळ स्थिर नाहीं ॥१॥

आतां तूं उदास नव्हें नारायणा ।
धांवें मज दीना गांजियेलें ॥२॥

धांव घालीं पुढें इंद्रियांचे ओढी ।
केलें तडातोडी चित्त माझें ॥३॥

तुका ह्मणे माझा न चले सायास ।
राहिलों मी आस धरुनी तुझी ॥४॥