इवलेंसे रोप लावियलें द्वारी ।
त्याचा वेलु गेला गगनावेरी ॥२॥
मोगरा फुलला मोगरा फुलला ।
फुलें वेंचितां बहरू कळियांसी आला ॥१॥
मनाचिये गुंती गुंफियेला शेला ।
बाप रखुमादेविवरी विठ्ठलें अर्पिला ॥३॥

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना

एखाद्या मोगर्‍याचा वेल पाहतापाहता मांडव व्यापून जावा.. त्याच्या फुलांनी, कळ्यांनी, सारे आसमंत गंधित होऊन जावे, तसे भक्ताच्या मनातले इवलेसे आत्‍मतत्‍व पाहतापाहता आकाशभर झाले आणि सर्व आसमंतच गंधित होऊन गेला. आत्‍मतत्त्वाच्या मनोवेलीला फुले आली ती परमेश्वरामुळेच. तेव्हा या सार्‍या फुलांचा शेला करून परमेश्वरालाच अर्पिला पाहिजे.

डॉ. नागनाथ कोत्तापल्ले, डॉ. द. ता. भोसले
'ज्ञानेश्वरांचे निवडक शंभर अभंग' या डॉ. नागनाथ कोत्तापल्ले आणि डॉ. द. ता. भोसले लिखित पुस्तकातून.
सौजन्य- प्रतिमा प्रकाशन, पुणे.

* ही लेखकांची वैयक्तिक मते आहेत. या लेखात व्यक्त झालेली मते व मजकूर यांच्याशी 'आठवणीतली गाणी' सहमत किंवा असहमत असेलच, असे नाही.

  इतर भावार्थ

निवृत्तिनाथांनी एक लहानसेच दिसणारे आत्मज्ञानाचे बीज पेरेले. त्यातून एक जीवनव्यापी उपासनेची वेल अंकुरित होऊन आकाशावर चढली. बघताबघता तिला विविध विचाररूपी असंख्य फुले लागली. जितकी वेचावी, तितकी नवीन येतच आहेत ! ही विचार-कुसुमें मननाच्या गुंफणीत गुंफण्याचे भाग्य, ज्ञानदेव म्हणतो, मला लाभले. ज्ञानदेवाने त्यांचा सुंदर हार रचून ते उत्तरीय भगवंताला समर्पित केले आहे.

आचार्य विनोबा भावे
'ज्ञानेश्वरांची भजनें' या आचार्य विनोबा भावे लिखित पुस्तकातून.
सौजन्य- परंधाम प्रकाशन, वर्धा.

* ही लेखकाची वैयक्तिक मते आहेत. या लेखात व्यक्त झालेली मते व मजकूर यांच्याशी 'आठवणीतली गाणी' सहमत किंवा असहमत असेलच, असे नाही.

  इतर भावार्थ

Please consider the environment before printing.
कागद वाचवा.
कृपया पर्यावरणाचा विचार करा.