शांत सागरी कशास
उठविलीस वादळे
गायिले तुवा कशास
गीत मन्मनातले

काय हे तुझ्यामुळे
देहभान हरपले
युगसमान भासतात
आज नाचरी पळे

अमृतमधुर बोल एक
श्रवणी जो न पाडिलास
अधिरता भरे जिवात
केवढी तयामुळे

स्वर्ग कल्पनेतला
येईल कधी भूतला
दिवसरात्र अंतरात
आस ही उचंबळे