ये जवळी घे जवळी
प्रिय सखया भगवंता
वेढुनि मज राहसि का
दूरदूर आता

रे सुंदर तव तीरी
जग हिरवे धुंद उरी
पातेंहि न गवताचे
शोभवि मम माथा

निशिदिनी या नटुनि थटुनि
बघ नौका जाति दुरूनि
स्पर्शास्तव आतुर मी
दुर्लभ तो हातां

चमचमती लखलखती
तव मंदिरी दीप किती
झोपडीत अंधारी
वाचु कशी गाथा