परमेश्वरदर्शनाचा ओसंडून वाहणारा आनंद ज्ञानेश्वरांनी किती सहजगत्या काव्यात्‍म केला आहे पहा.

सखी साजणीशी संवाद होतो आहे कारण भेटीचे गुज सांगायचे ते कोणाला? सखीलाच. अधिक जवळिकेसाठी तिला 'माये' असेसुद्धा म्हटले आहे. हा परमेश्वर कसा, तर योग्यांनासुद्धा दुर्लभ असतो आणि आपल्या भक्तासाठी अनंत रूपे आणि अनंत वेष घेतो. त्याला पाहतापाहता मन भरून गेले तरीही मनाची काही तृप्ती होत नव्हती. देवांचा हा देव पाहिला आणि सगळे संदेह संपले. एवढेच नाही, तर द्वैतभावही गळून पडला आणि आपणच परमेश्वर झाल्याची खूणही सापडली.

डॉ. नागनाथ कोत्तापल्ले, डॉ. द. ता. भोसले
ज्ञानेश्वरांचे निवडक शंभर अभंग
सौजन्य- प्रतिमा प्रकाशन, पुणे

* ही लेखकांची वैयक्तिक मते आहेत. या लेखात व्यक्त झालेली मते व मजकूर यांच्याशी 'आठवणीतली गाणी' सहमत किंवा असहमत असेलच, असे नाही.

  इतर भावार्थ

योगी विश्व बाजूला सारून परमेश्वराला पाहण्याचा प्रयत्‍न करतो म्हणून त्याला ते जमतच नाही. उलट तत्त्व-विचारांचे नाना संदेह निर्माण होतात आणि भेद अधिकच पक्का होतो. ज्ञानदेव म्हणतो, मी ह्याच्या उलट प्रक्रिया करून विश्वासकटच ईश्वराला पाहून घेतले. त्यामुळे अनंत रूपाने आणि अनंत वेषाने मला त्याचे दर्शन लाभले आणि निरंतर लाभतच आहे. पण इतके असून दर्शनाची खुबी ही की विठ्ठल-मूर्तीची-उपासनेची खूण मात्र लोपली नाही.

आचार्य विनोबा भावे
ज्ञानेश्वरांची भजनें
सौजन्य- परंधाम प्रकाशन, वर्धा

* ही लेखकाची वैयक्तिक मते आहेत. या लेखात व्यक्त झालेली मते व मजकूर यांच्याशी 'आठवणीतली गाणी' सहमत किंवा असहमत असेलच, असे नाही.

  इतर भावार्थ